lupomob schreef:Mischien heb je er niets aan en mischien heel veel.
Wij hadden een soort van onbezorgde zwangerschap simpelweg omdat we allebei super nuchter zijn.
Denk niet teveel na over wat kan gebeuren en over wat je eet enz.
Veel is puur bangmakerij en vaak heb je maar .......10de procent kans dat je iets binnenkrijgt wat schadelijk kan zijn voor de kleine.
Hoe meer jij er om gaat stressen hoe meer de kleine ervan mee krijgt was bij ons de theorie.
Lastig maar voor ons werkte het prima.
Mijn vriendin at wat ze wou(ja ook filet american rosbief biefstuk enz) en reed vrolijk paard tot ze 34 weken was.
Veel mensen verklaarde ons voor gek en riepen vooral tegen mij dat ik haar tot de orde moest roepen want wat er wel niet allemaal kon gebeuren.......
Wat er gebeurde....... mijn vriendin zat lekker in haar vel doordat ze deed waar ze zin in had.
Mischien als je ooit een miskraam hebt gehad door het een of ander zal je er vast anders tegen aan kijken.
Ik riep altijd als iemand weer begon over eten of wat dan ook dat die kleine er weerstand van zou krijgen.
Of dat de manier is weet ik niet maar alles ging goed en de kleine doet het nog beter.
Maak je niet te druk over wat er kan gebeuren maar geniet van je zwangerschap.
Waar kan ik tekenen voor een onbezorgde en makkelijke zwangerschap? De ene is de andere zwangerschap niet, en het is alleen al erg vermoeiend om je overal te moeten 'verdedigen' omdat je niet compleet op de rose wolk kan zitten en niemand dit kan begrijpen want; je bent toch zwanger? en dat is toch leuk??!!! Nouja zo dacht ik er ook altijd over......
Als ik een duidelijk aantoonbaar vergroot risico loop op een doodgeboren kind (en dan heb ik het niet over een biefstukje of een hobbelpaard) maar over een ziekte waar dat duidelijk van is aangetoond, laat ik mij liever controleren en maak ik mij wel even zorgen tot ik de uitslag heb. En zorgen zijn zeer gezond bij een zwangerschap, het is wat anders als stress. Over ons kindje maak ik mij ook geen zorgen, want het groeit goed en beweegt nog meer als de gemiddelde antilliaan
Verder is het ook niet genieten als je t/m 19 weken je moet afvragen of je eten wel binnen blijft. Daarbij ben ik altijd positief gebleven; misschien is het volgende week wel beter, maar er zijn ook dagen dat het je compleet opbreekt.
De vlag hing dan ook uit op het moment dat ik 3 dagen achter elkaar mijn avondeten binnen kon houden! woehoee....
Hierbij nog een bekken-bodem-probleem waarmee ik te lang heb doorgelopen, omdat ik eigenwijs was en dacht; het gaat vanzelf wel weer over....... ik blijf de leuke dingen doen die ik altijd nog deed! Gefeliciteerd mevrouw; u bent nu nog verder van huis. Hierdoor heb ik gewoonweg veel pijn (en zal dit blijven houden volgens de fysiotherapeut, maar ik blijf zelf hoop houden). Ik krijg nu oefeningen, massages en opdrachten om er beter mee om te kunnen gaan en om mijn spieren te leren ontspannen.
En toch; ik geniet nog steeds van ons kindje, de bewegingen van ons kindje, de vliegende emoties, het zwanger zijn, mijn buik, de slapeloze nachten, etc.... en misschien geniet ik nu juist wel meer van de kleinere dingen, niet alles is meer vanzelfsprekend, ik ben al gelukkig als ik pijnvrij op kan staan.
Op mijn goede dagen heb ik vaak even schijt aan mijn oefeningen en opdrachtjes, ik ben juist iemand die niet stil kan zitten en dan doe ik waar ik echt zin in heb, maar krijg dit helaas weer terug in heel veel pijn, nog meer overgeven en bijna alleen maar kunnen slapen in de dagen daarna. Soms is dit het me wel waard..... omdat ik ondertussen weet dat in ieder geval wel alles goed is met ons kindje en dat vindt ik het belangrijkste!
en uit eindelijk zeggen ze nee ik vind hem te duur. 
een auto van 400 euro wat moet je dan daar van verwachten dat het te vergelijken is met een auto van een jaar oud 
Had het gelukkig op tijd door.
