Laat staan dat ik ooit een motorblokje van dichtbij gezien had.
Maar al gauw had ik dit blauwe machientje in mijn hart gesloten. Ze kreeg de naam Knorretje en bracht me iedere dag trouw naar mijn werk en terug. En af en toe gebruikte ik haar ook schaamteloos als pakezel of trekpony.
Langzaam aan ontstond echter het verlangen naar iets robuusters. Geen zware machines, maar een C90 leek me wel wat; vooral sinds de roemruchte Discovery-documentaire over "the greatest motorcycle ever". Maar ik had nog geen motorrijbewijs. Dan eerst maar eens het kleinere broertje van de C90. Dus kwam er in april 2005 een OT Cee op het toneel, al gauw bijgenaamd "Benedictus" naar paus Benedictus die ook in die tijd op het toneel verscheen. Benedictus (de Cee, niet de paus) stond een tijdlang bij mijn broertje omdat ik zelf ruimtegebrek had. In december 2005 kwam hij eindelijk in Rhenen aan. Na enig opknapwerk en veel hoofdbrekens vanwege vreemde gedragingen werd Benedictus in het najaar van 2006 de opvolger van Knorretje als dagelijks vervoer.
Intussen was er in mei 2006 door "eigen import" uit Engeland ook een C90 het machinepark komen verrijken. Deze kreeg in september het felbegeerde Nederlandse motorkenteken en staat nu te wachten tot ik eindelijk het tweede deel van mijn motorrijexamen gehaald heb... Wat hopelijk nu toch van 't voorjaar gaat gebeuren.
