Honda 4-takt forum

Even voorstellen, mijn Honda Amigo. Al drie generaties in de familie. Oorspronkelijke kleur was in 1969 geel, vervolgens oranje, vervolgens weer geel, en tot slot rood (2003 ofzo). Mijn oma heeft er nog op gereden, en mijn vader reed er in de zomer vaak mee naar z'n werk. Eén van de sterkste jeugherinneringen die ik heb is dat ik als jochie van 7 of 8 's avonds aan het begin van de straat wachtte tot mijn vader met de Amigo van zijn werk kwam en dat ik dan het laatste stukje, staand op het voetenplankje, mee mocht rijden.

Het is een behoorlijk afgeragd brommertje. Het is de eerste brommer waar ik ooit op reed, hele zaterdagmiddagen over het maïsland met bijbehorende springbulten, samen met vriendjes. Gouden tijden! Ook altijd gezeik met de carburateur toen. Verstopt of lekken, maar het blok zelf ging maar door, 30 jaar na de springbulten loopt het ding nog steeds! Met dezelfde cilinder, het blok is nooit open geweest, bizar eigenlijk.
Ik rij er nog regelmatig op, en als de andere brommer uit elkaar ligt is de Amigo mijn woon-werkpaard. Vandaag weer extra lief voor hem geweest met verse olie, een nieuw bougietje, gestelde klepjes en een wasbeurtje.
Het is een gedrocht om te zien, en zonder achterveren is alles wat geen asfalt is een marteling voor de bestuurder, maar dit monstertje gaat nooit meer weg. Nog een paar jaar, en dan is generatie 4 aan de beurt.

Gedrogt? niet man! toch super om die fiets te hebben met dat echte sentiment. En dan nog zo lang in de familie!!! Koesteren, leuk ding.

Dat is een taaie! Mooi ding hoor. Mooi verhaal. Genieten! en mooi dat hij ook gebruikt wordt!

Ha..prachtig toch ? En wat een verhaal...
Daar draait het om.
Blijven koesteren dat stukje mekaniek.